Korczak
„Kiedy śmieje się dziecko,
śmieje się cały świat”
Spinoza
„Im więcej posiadamy radości,
tym doskonalsi jesteśmy...”
Integracja Sensoryczna
Poznanie otoczenia, własnego ciała i wiedza o świecie, w którym żyjemy, tworzy się z informacji dostarczanych przez zmysły. Łącząc wrażenia odbierane z otoczenia dzięki receptorom, czyli zakończeniom nerwowym poszczególnych zmysłów, stopniowo i coraz lepiej poznajemy otaczający nas świat. Poszczególne zmysły, zarówno te odbierające bodźce z otoczenia (dotyk, wzrok, słuch, smak, powonienie), jak i z głębi naszego ciała (zmysł równowagi, czucia ułożenia i ruchów ciała) muszą harmonijnie ze sobą współpracować i uzupełniać się.
Integracja sensoryczna (SI) to proces, w którym następuje organizacja wrażeń dostarczanych do organizmu, aby mogły być wykorzystywane w celowym działaniu. Informacje przekazywane ze zmysłów do mózgu zostają uporządkowane i interpretowane abyśmy mogli zareagować w sposób odpowiedni w danej sytuacji.
Prawidłowy rozwój procesów integracji zmysłowej jest podstawą prawidłowego uczenia się i zachowania. Jeśli u dziecka występują zaburzenia w odbiorze i integrowaniu bodźców zmysłowych to będą się pojawiać u niego dysfunkcje w rozwoju poznawczym, motorycznym oraz emocjonalnym.
Objawy zaburzeń Integracji Sensorycznej
- dziecko nie wykonuje, nie rozumie poleceń
- nie potrafi naśladować ruchów
- nie potrafi się bawić, manipulować
- trudno przyswaja i uczy się nowych czynności
- nie potrafi wykonywać dwóch czynności naraz, np. słuchać i pisać
- występują zaburzenia napięcia mięśni
- zbyt lekko lub zbyt mocno ściska przedmioty
- ma problem z koordynacją ruchów lub równowagą
- dość często ulegają wypadkom, potyka się lub na coś „wpada”
- mają problemy ze skupieniem uwagi i koncentracją
- ma trudności z czynnościami, które wymagają precyzji
- ma trudności w samoobsłudze (np. ma kłopoty z ubieraniem się, wiązaniem sznurówek)
- ma problem z rysowaniem, pisaniem, czytaniem
- ma wady wymowy
- jest niezgrabne, męczliwe, bezradne
- źle funkcjonuje w grupie, ma trudności w grach i zabawach zespołowych
- ma trudności z utrzymaniem właściwej postawy ciała, orientacji w przestrzeni
Każdy rodzi się z wewnętrznym napędem, który sprawia, że poszukuje takich doznań, które w naturalny sposób rozwijają układ nerwowy. U dzieci z zaburzeniami integracji sensorycznej popęd ten trzeba zaktywizować, czemu służy odpowiednia organizacja otoczenia (sprzęt w sali terapeutycznej) i wspomaganie ze strony terapeuty.
Ćwiczenia podczas terapii sensorycznej sprawiają, że rozwija się ciało i umysł. Ciało – ponieważ poprawia się percepcja i współpraca między zmysłami, a zatem poprawia się ich koordynacja ruchowa, sprawność manualna, orientacja w schemacie ciała i percepcja wzrokowo-przestrzenna. Umysł – ponieważ dzieci zaczynają lepiej skupiać uwagę, zapamiętują, uczą się robić to czego dotychczas nie potrafiły. Rozwija się ich samodzielność, poczucie pewności siebie i własnej wartości.
